Las "Bordowych liści"

[Arakiel]

(Las nocą)
(las dniem)

Ten las nosi nazwę "Bordowych liści" zapewne myślisz, że są tu tylko czerwone liście? Hah nic bardziej mylnego. Las jak las nic właściwie niezwykłego. Mnóstwo krzaków z owocami tymi jadalnymi jak i trującymi, pełno zdrowych drzew, zwierzyny tu również pod dostatek. A no właśnie co do zwierzyny, najprawdopodobniej tylko w tym lesie są największe szanse zobaczenia niezwykle rzadkiego jednorożca, jednak uwaga! Gdy go już spotkasz nie możesz mu nic zrobić.

A może nazwa wzięła się od liści krzewów porastający
pewną aleję? No to jest bardzo możliwe.
A no właśnie...
W tym lesie jest aleja, czasem się uda na nią trafić a czasem nie.
To tylko zależy od szczęścia, a jak już trafisz to zobaczysz przed sobą piękną
drużkę z równo poukładanych skał, i...
i domek?
Tak, na końcu tej ścieżki znajduje się domek pewnej czarownicy,
która jest skłonna do pomocy w razie takie potrzeby.
Jednak proszę nie przeginać z tym, nie nadużywać jej pomocy.
Bądź co bądź to wiedźma, czarny charakter
i któregoś razu może coś uknuć i coś złego zrobić...

[Ksena]

Wbiegła i usiadła. Zaczęła się rozglądać.
-Ładnie mają tu basiory.

[Arakiel]

Ciekawość jak to zawsze go dręczyła. I to właśnie ona go zawlekła tu, spacerował po lesie bez celu, tylko tak by chodzić. O niczym nie myślał, niczego nie szukał po prostu spacerował.
Aż tu kogoś zauważył, jakąś waderę... no zamurowało go, ale co tam, nikogo tu nie zna a pasuje poznać więc zaczął powoli do niej podchodzić.

[Ksena]

Poczuła czyjąś obecność. Zaczęła się rozglądać, aż ujrzała basiora. Przestraszyła się i zaczęła się powoli cofać.

[Arakiel]

Widząc zachowanie wadery głupio się usmiechnął.
*Ups, no to pewnie... a nie... przecież nie wyglądam strasznie, a może?... e no nie wiem* zaczął myśleć, i stanął. Patrzył się na waderę zaskoczony.
-Coś nie tak? - zapytał.
-Przecież ciebie nie zjem - powiedział tak jakby widział jej lęk.

[Ksena]

Skuliła się.
-Przepraszam... -szepnęła.

[Arakiel]

No to teraz dopiero go zaskoczyła.
-A za co przepraszasz jeśli można wiedzieć? To chyba ja powinienem skoro jestem taakii straszny, że wadery po lesach płoszę haha -zaśmiał się a jego błękitne ślepia przyjaźnie błysnęły.

[Ksena]

-Nie jesteś straszny. Ja tyko boję się zachowania innych wobec mnie... -mruknęła.

[Arakiel]

-Aha, a co zrobiłem takiego że się mnie boisz? -zapytał i usiadł na miękkim mchu porastającym ziemie w lesie.

[Ksena]

-Ty nic. Po prostu przez wiele lat byłam odosobniona i odzwyczaiłam się od innych wilków. -położyła uszy na płasko robiąc przy tym oczy zbitego psa.

[Arakiel]

-Aaha - powiedział a raczej to przypominało westchnięcie.
-W sumie to moja ostatnie lata życie również spędziłem samotnie... - mruknął.

[Ksena]

-Ja nie miałam wyjścia...dosłownie nie miałam wyjścia.

[Arakiel]

-Ehh ja musiałem wybrać, śmierć lub samotność. I wyszło jakoś tak że to drugie - powiedział i spojrzał na ptaka, który przeleciał obok.

[Ksena]

-Ja nie mogłam wybrać. Byłam szczeniakiem, chciałam być kochana, wyszło na to że na lata uwięzili mnie w jaskini...

[Arakiel]

-Wow, no to współczuję - powiedziałem cicho.